dinsdag 20 mei 2014

plukwandelen en stadslandbouw

Plukwandelen heeft veel met plantenkennis en plukken versus niet-plukken te maken en weinig met wandelen. Eigenlijk beweeg je je traag voort door een berm barstensvol eetbaar groen waar je normaliter niet bij stil staat. Zaterdagochtend begon mijn dag ermee.
Deze plukwandeling met lunch was één van de activiteiten van de publieksdag Stadslandbouw die voor het tweede jaar georganiseerd werd door Eetbaar Nijmegen. Naast deze wandeling waren er ook fietstochten, open tuinen en workshops en een middagprogramma in 'Brebl', een nieuwe cultuur-coöperatie in één van de gebouwen van het voormalig Honigcomplex aan de Waal te Nijmegen.



Antoinette Dunnewind is specialist in eetbare planten en brengt die kennis over met veldworkshops. De plukwandelgroep bestond uit zo'n 15 a 16 vrouw en man en al na een meter of 20 konden we gaan leren wat te plukken en hoe dat proeft. In een kleine halve kilometer die we in ruim een een uur aflegden vonden we een verscheidenheid van zo'n 20 a 30 soorten eetbaar groen met smaken van zoet tot kruidig tot bitter tot pittig tot zurig tot zacht en alles wat je daartussen kunt proeven. Van dat alles plukten we een tas vol. Dat plukgoed werd gescheiden in bloemetjes en blaadjes gezeten in de zon die zich precies op tijd liet zien voor een picknick op een pasgemaaid boerenpad.
De bloemetjes werden samen met wat peper en zout een heerlijke bloemenboter en de blaadjes fijngesneden samen geroerd met voorbereide olie, knoflook, pijnboompitten en parmezaanse kaas tot een zalige pesto. Daarvan aten we rijkelijk belegde biologische boterhammen. En we proefden de paardenbloem- en lijsterbesgelei die Antoinette had meegenomen. Er was nog een hele berg onverwerkte blaadjes en bloemetje over die we terug hadden kunnen geven aan de natuur maar ook nog erg geschikt leken (en bleken!) voor een pastagerecht dezelfde avond thuis. In de groep plukwandelaars bleken nog meer geïnteresseerden voor het middagprogramma van de dag van de Stadslandbouw en we fietsten gezamenlijk naar de voormalige Honigfabriek waar presentaties waren van allerlei projecten die Nijmegen naar meer laten smaken.

Tijdens de opening pitchden daktuiniers, wijn & liquor makers, denkers en doeners die zich bezig houden met de waarde van voedsel, educatie, zelfvoorzienend leven, buurtbewoners betrekken bij het kweken van biologische groenten, alles weten over hoe je bijen houdt en hoe je reïntegratie bevorderd met groene arbeid in een minuut over wat ze die middag langer zouden vertellen. Daarbij nam ik een biologisch sapje en een stuk heerlijke chocoladetaart als toetje van de pluklunch. Dat verzachtte meteen de mededeling dat de wachtlijsten voor moestuinen in en rond Nijmegen steeds langer worden. Dat is goed nieuws voor de inhaalslag van de trend in de Randstad waar moestuinieren 'hot' is maar slecht nieuws voor mij omdat dat een betaalbare tuin op redelijke afstand van mijn huis niet dichterbij brengt. Ik denk dat ik dan toch maar het dak op ga zodra onze nieuwe schuur er komt. Ik deed vast wat inspiratie bij de stand van BraakliggendeDaken.nl

Vervolgens luisterde ik naar het verhaal van Marcha Buuron, initiatiefneemster van stichting Brem. Bij Brem kunnen mensen met een grote afstand op de arbeidsmarkt reïntegreren. Ze leren er d.m.v. het kweken van groente en fruit in De Kas Lent (weer) functioneren in een groep en aan een arbeidsritme. Het idee van onmisbaar te zijn wordt hier heel letterlijk zichtbaar. Als je niet komt werken gaan je planten dood en is er geen voedsel. Uit onderzoeken is gebleken dat 'groene' arbeid rustbevorderend werkt en dat mensen zich er gezonder door voelen. In enkele gevallen schijnt er zelfs minder medicatie te hoeven worden gebruikt om beter te kunnen functioneren. Brem is dit voorjaar van start gegaan en denkt in een paar jaar zonder subsidies te kunnen draaien.
Buiten scheen de zon, ik scharrelde nog wat rond tussen de gebouwen van de Honig, een ware broedplaats van culturele en culinaire initiatieven en bedrijfjes. De grote voorraadbakken van Honig ingrediënten waren voor de gelegenheid buiten gezet, met aarde gevuld en werden aangeboden aan bewoners in de buurt om er in te komen tuinieren. De verleiding van een cappuccino van Blommers Coffee Roasters kon ik niet weerstaan en die smaakte uitstekend. Het terras zat vooral vol studenten die ook de dag van de Stadslandbouw bezochten. We raakten in gesprek en ze verbaasden zich zo dat er nog zo weinig milieu-studenten-initiatieven in Nijmegen waren. Er werd geopperd er wellicht zelf mee te starten. En dat het dan een 'sexy' boodschap zou moeten dragen wat het laatste restje geitenwollesokkenimago weg zou nemen.

Volgend jaar staat er weer een publieksdag Stadslandbouw op de agenda. De informatie hierover is te vinden op de website EetbaarNijmegen.nl.

Op n1.nl staat de ingedikte versie van dit verslag.

dinsdag 6 mei 2014

wandelgangen en bijen






Met een pauze van een jaar pikte we de Maarten_van_Rossem_route weer op en wandelden zus, zoon en ik in twee dagen zo'n 30km van Hoornerveen naar Zwolle en van Zwolle naar Windesheim. We overnachten in een gezellige maar gehorige B&B-kamer in het centrum en naast het studentenuitgaansstraatje van Zwolle. De onrustige nacht aldaar werd weer goedgemaakt door al het groen om ons heen en een koffiestop in het duurzame Doepark Nooterhof. Dat is een groene oase in de stad Zwolle waar ze veelal biologische streekproducten serveren en omdat het vakantie was waren er ook kinderactiviteiten. Die dag konden er mammoetbotten 'opgegraven' worden uit zandbakken waarvan er één als 'trofee' meegenomen mocht worden. En omdat het tien voor vier was en de activiteit tot vier uur duurde mochten er twee trofeeën voor zoon en één voor zus mee. De botten komen uit de collectie van het failliete Ecodrome waar nog één beheerder werkt in dienst van de gemeente. De waardevolle stukken zijn verdeeld over alle natuurhistorische musea van Nederland. De grote aantallen mammoetbotten hoorden daar niet bij en worden nu beschikbaar gesteld voor vakantie-opgravingen en kinderfeestjes en dat kunnen er nog vele, vele, vele zijn volgens de beheerder.
Terug door het 'earthship' gebouwd van flessen, autobanden, leem en allerhande andere gebruikte materialen fotografeerde zus nog even de kapstokjes met mozaïek. Daar hebben we geen gebruik van gemaakt want het was behoorlijk fris. Nog even een blik geworpen in bijhorend winkeltje leverde mij ook nog een 'trofee' op in de vorm van een zakje papaverzaad gewonnen in de tuin. Omdat ik geen losgeld meer had kreeg ik het cadeau.
Ik ben direct aan het zaaien geslagen in de voortuin.

Een paar dagen later kwam ik deze Bzz-halte tegen. Aandacht voor bijen.
Zonder bijen komen we zonder voedsel te zitten. Het gaat slecht met de bijen.
Lees daar hier meer over en teken de petitie om ze te redden.