woensdag 4 juli 2018

agar agar printen 1

Omdat ik ook mijn werkwijze en materialen nog steeds meer wil vergroenen en op zoek was naar printmethodes die ik goed thuis kan beoefenen stuitte ik op 'gelliplate printing' ofwel gelatineprint. Vooral op youtube is daar heel veel over te vinden.
Eén probleem echter, ik eet geen vlees en wil dat ook niet als ingrediënt gebruiken dus gelatine valt af. Ik vond een recept met agar agar, plantaardige 'gelatine' van zeewier, suiker en glycerine en ging aan de slag.
Ik gebruikte voor de eerste agarplaat 420 ml water, ca, 700 ml glycerine, 80 g suiker en 6 zakjes Agar Agar à 7 g.
Verwarm het water, los de suiker op, voeg de glycerine toe (voor de conservering) en klop de zakjes agar agar één voor één erdoorheen. (Tot mijn schrik bleken de helft van de zakjes rode kleurstof te hebben.)
Laat 4 à 5 minuten doorkoken en schenk in een platte vorm.
Strijk de luchtbelletjes van de bovenkant glad met een stuk papier. Als het goed is stolt de plaat snel maar moet wel een dag of drie 'uitzweten'. Ik depte al het 'vocht' een paar maal per dag eraf met keukenpapier. De plaat bleef naar mijn zin toch te plakkerig en ik bedacht me dat dat aan de suiker moest liggen.
Anderhalve week later maakte ik er één zonder suiker (en zonder kleurstof ;-)) en gebruikte een handiger vorm. Die plaat moest net zolang uitzweten maar plakt veel minder. Hij voelt wel iets minder stevig. Misschien is er een ingrediënt wat als suikervervanger kan dienen. Voorlopig doe ik het hiermee. O ja, de maat is 27x36 cm. En mochten ze beschadigen; even opnieuw opkoken in stukjes en opnieuw op laten stijven is geen probleem. Dus ook weer recyclebaar.

vrijdag 15 juni 2018

groen gedoe

Vanmorgen las ik weer eens de klaagzang van een oudere consument die er bij de kassa door de medewerkster erop gewezen wordt om toch vooral zelf een al dan niet plastic tas mee te nemen. “Dat is beter voor het milieu” aldus de caissière.
Daarop volgt het relaas van de verontwaardigde oudere dat de jeugd van tegenwoordig niet weet waarover het heeft en een opsomming van wat er vroeger allemaal beter (voor het milieu) was en waarom de betreffende caissière hem of haar niet zou mogen wijzen op het milieuaspect van het kopen van een plastic tasje omdat ze jong is.

Dit verhaal circuleert al minstens tien jaar rond op internet en wordt steeds weer aangevuld.
Het suggereert dat ouderen niet meedoen aan de gemakscultuur en jongeren zich geen zorgen maken over alles wat 'gewoon' is geworden en daar niets aan doen.
Ik hoop dat het verhaal nu eens zonder het opgeheven vingertje tussendoor herschreven wordt. Het liefst door een milieubewuste jongere.
Verder zou ik willen dat er overal van deze fijne oplettende medewerkers bij kassa's werkten die 'ons' oudere (en middelbare) betweters bij de les van vandaag houden.



Voor wie de betreffende artikelen wil lezen twee varianten:
Op facebook en in het Algemeen Dagblad

donderdag 7 juni 2018

prints uit de keuken (1)

Omdat ik ook mijn werk nog steeds meer wil vergroenen ben ik op zoek naar allerlei printtechnieken en materialen die rekening houden met mens, dier en milieu. Ik vond deze video op youtube fascinerend en inspirerend. (Wel wat lang, dus doorspoelen mag :-))
Wie weet ga ik er iets mee doen.
Het spreekt me in ieder geval heel erg aan om al kokend kunst te maken.

vrijdag 18 mei 2018

Kledingruilen tot je scheelziet

Afgelopen maand werd ik geïnterviewd over ‘duurzaam leven met krap budget’ voor een artikel in Oneworld.nl en daar moest een foto bij. Mijn woonkamer was even een middag een fotostudio en het onderwerp voor de foto was het gegeven dat ik (bijna) nooit nieuwe kleren koop maar ze vindt tijdens kledingruilparties of in 2e hands winkels. Bijna de gehele inhoud van mijn kledingkast werd gebruikt en bood met het opruimen erna meteen weer een goede gelegenheid om er de stukken uit te halen die ik niet meer draag.

Ik weet niet meer precies wanneer ik voor het eerst ben begonnen met kledingruil maar het moet zo’n 7 jaar geleden zijn geweest. Daarvoor kocht ik ook al veel 2e hands maar met het kledingruilen begon mijn bewustzijn over nieuwe kleding pas goed. Ik wilde nog zo min mogelijk bijdragen aan vervuilende en oneerlijke kledingindustrie en het was tegelijkertijd erg fijn voor mijn financiën.
Sindsdien heb ik nog nooit zoveel leuke kleren gehad en moet soms uitkijken er niet te hebberig van te worden.

Aankomende week kan je ’De Groene Hoofdstad van Europa’, kledingruilen tot je scheelziet.
Op verschillende plekken in Nijmegen zijn ruilrekken en evenementen te vinden tijdens de Swapweek Schoone Kleedjes georganiseerd door Green Capital Fashion.

maandag 30 april 2018

Heute

Mijn nieuwe liefde heet 'Heute', een vooroorlogse leerlooierspers.
Ik volgde een workshop 'natuurprint met de etspers' om mijn technieken eens wat uit te breiden na ruim vijf jaar bijna alleen met zeefdruk te hebben gewerkt en stak mijn enthousiasme niet onder stoelen of banken. Tijdens een kunstboekenruilborrel kreeg ik niet alleen een prachtig boek maar ook deze pers aangeboden. De eigenaresse zocht er een nieuwe gebruiker voor omdat hij bij haar werkeloos in het atelier stond. Daarvoor was hij van een inmiddels overleden kunstenaar die er onder andere kartondrukken mee maakte. Nu staat 'Heute' dus bij mij. Dat was nog een hele klus want hij weegt nogal wat en moest gedemonteerd om in delen vervoerd te kunnen worden. Vervolgens heeft manlief er nog twee dagen over gebogen om de tandwielen weer werkend te krijgen.
Hij draait weer als een tierelier.

Allerlei gebruikelijke en ongebruikelijke experimenten probeer ik er mee te doen om tot nieuwe ideeën en beeldtaal te komen. Daar ben ik nog wel even zoet mee. Gelukkig is het het goede jaargetijde en groeit er steeds weer nieuw 'onkruid' in mijn tuintje om te gebruiken. Maar ook een schijf rodekool, taartbodems en pizzadozen zijn ineens interessant om mee te drukken. Ik zie overal mogelijkheden ;-)