maandag 30 november 2015

#Paris en #ZwartePiet

In plaats van deelname aan 'la marche pour le climat' liep ik gisteren in Amsterdam de klimaatparade. De bus naar Parijs vol bezorgde Nijmegenaren die de 'Tour de Climat' zouden doen bleef in Nederland dit weekend. De mars in Parijs werd verboden na de terroristische aanslagen. In plaats daarvan demonstreerde her en der kleine groepjes en plaatsten Parijzenaars lege schoenen op la Place de la République om de demonstranten die niet konden of wilden komen te symboliseren. Zeer indrukwekkend en poëtisch.
Ik zag het pas zondagavond laat na een voldane dag in kou en regen die bijna niet deerden omdat het zo'n waardevolle, energieke en gezellige actie betrof.


Ik heb in mijn leven niet veel gedemonstreerd. Ik houd niet zo van mensenmassa's en mijn 'acties' voer ik meestal digitaal. Dit keer voelde ik echter de noodzaak erbij te zijn. Alhoewel het klimaatprobleem nu eindelijk echt een zaak is waar je niet omheen kan lijkt het erop dat nog steeds weinig mensen beseffen hoe dichtbij het is en hoe het de wereld verandert. En dat alles samenhang heeft. Dat IS misschien wel zo groot en gevaarlijk is geworden vanwege klimaatproblematiek in Syrië. Dat er wereldwijd al heel veel onleefbare plekken zijn en we dus heel veel klimaatvluchtelingen zullen krijgen bovenop de oorlogsvluchtelingen. Dat we dus misschien wel eens zouden moeten inleveren op onze rijkdommen. Meer delen. Niet de sterkste kant van onze huidige gemakscultuur. Wel nodig. Het gebeurt wel her en der. Het stikt al van de groene/deel/eerlijke initiatieven. Ik volg en steun en neem deel en het zou me optimistisch moeten stemmen maar ik voel pessimisme. Er moet meer gebeuren dan mensen proberen te bewegen korter te douchen, de verwarming een graad lager te zetten, minder of geen vlees meer te eten en noem maar op. Over al die onderwerpen schreef ik eerder. Groen gedoe.

Ik maak me zorgen. Daaruit vinden mijn hersenen soms nieuwe connecties.
Na de aanslagen op 13 november veranderden vele profielfoto's met een waas van de Franse vlag. Symbool voor het medeleven van de Parijzenaars. 14 november arriveerde Sinterklaas in Nederland. Er werd gevraagd om de Zwarte Pieten discussie nu niet op te laten waaien. Vanwege respect voor de gebeurtenissen in Parijs. Het beeld mezelf te schminken in de Franse driekleur en me in een Pietenpak te laten fotograferen voor een nieuwe profielfoto liet me niet meer los. Ik heb me ingehouden omdat ik niemand met een Frans profielwaasje wilde kwetsen. Stiekem hoopte ik wel dat een ander het idee ook zou krijgen en het wel zou doen. Ik heb het nergens op internet kunnen vinden.

Maar nu hebben ze in Parijs dus wel de schoenen gezet. Prachtig. Ze zullen daar niet heel lang blijven staan. Misschien zouden ze het ook heel goed doen in brons.
Als blijvend monument voor de demonstranten die niet konden komen vanwege terreurdreigingen maar die ons blijven herinneren dat we graag over een leefbare aarde willen blijven lopen.

vrijdag 6 november 2015

vijgen

Rijpe vijgen uit eigen tuin in november. Waar gaat dat heen met het klimaat?
Het waren er 21 en 3 kwamen er terecht in de ontbijtfruitsalades, 6 in een halfzoete desserttaart van een zanddeeg, vijgen, soyayoghurt, walnoten, restjes honing en rijstroop en een vleugje lavendel. En toen waren er nog 12.
Die werden samen met ca. 150 g couscous, 2/3 bos korianderblad, een nog niet al te rijpe avocado, geroosterde pompoenpitten en sesamzaad, een restje rucola en een dressing van het sap en rasp van een citroen, 3 el olijfolie, peper, zout, flink wat za'atar en een paar blaadjes chocolademunt de vijgencoucoussalade voor de familiedaglunch voor morgen.