lekker buiten in Rotterdam

Omdat ik belast was met ouderlijke zorgen en de leukste groene baan van Nijmegen aan mijn neus voorbij ging was ik even met blog-stomheid geslagen. Dat leverde me een paar slechte nachten op. Inmiddels slaap ik weer normaal en komen woorden en zinnen weer langs en pik ik eruit wat ik behoef.
Zo kwam het dus dat u/jij/jullie een week lang mijn luizenverhaal troffen waarop ik nog kan melden dat die door heel veel kammen en een lotion met lavendel/citroen/tea tree-olie zijn vertrokken. We blijven voor de zekerheid nog een weekje kammen.
(volgende week in D(eze)W(eek)Z(ag)I(k): ze niet meer ;-))

Afgelopen weekend bezocht ik het initiatief de Groene Loper die alle groene plekken en initiatieven in Rotterdam op de kaart zet en dat afgelopen zaterdag manifesteerde.
Zoon en ik fietsten en liepen er rond en genoten van gevelgroentetuinen, een biologisch ijsje, verse vijgen en kabbelend water in een stiltetuin, speelden in de tussen de appartementen verborgen speeltuin Binnenstebuiten en verbaasden ons over de grootte van een courgette uit de best onderhouden bewoners-guerilla-moestuin die Tuin aan de Maas heet. Wauw, wat is er veel gaande en aandacht rondom 'groen' in Rotterdam. Moesten we er maar weer eens naar terugverhuizen?
Natuurlijk, de omstandigheden waren ideaal, geweldig weer en een leuke logeerpartij bij vriendin die ons in een groep aangemelde gegadigden zondag een fantastische stadsrondleiding langs beelden in de openbare ruimte gaf (Gaat dat zien en horen en houd de nieuwspagina van Sculpture International Rotterdam in de gaten).
Op de terugweg naar het station vielen we met ons neus in het zeewier en gefrituurde(?) sprinkhanen op het Schouwburgplein waar het voedsel van Foodlab 2020 te proeven viel. Zoon durfde de sprinkhaan maar ik hield het op een vurrukullukke zeewiermuffin van Lisette Kreiser.