Gisteren las ik in
Wilde venkel en rabarber over het gebruik van dahliabloemblaadjes in jam en saus en plukte meteen vier à vijf grote donkerrode volbloeide bloemen om het te gaan uitproberen. Helaas bleken deze bloemen de verblijfplaats van zo'n veertig oorwormen waarvan de helft in de gootsteen belanden door mijn schrik (sorry oorwormen) en de andere helft weer in de tuin waar ik de rest van de bloemen heb uitgeschut na die schrik. Vervolgens alle geschikte blaadjes 'geplukt' en grondig gewassen maar geen oorworm meer aangetroffen gelukkig.
Met een scheutje water aan de kook gebracht samen met (te weinig) pectinesuiker. Het resultaat is nu geen jam maar een lobbig sausje waarvan ik vannacht droomde dat ik erover schreef: "De ontwikkeling van een recept .........." En nu ben ik aan het surfen naar lavendelrecepten want ik volg mijn intuïtie en de woorden die daarbij in me op komen. Wie weet, wordt vervolgd.
4 opmerkingen:
Ben heel benieuwd naar de smaak (en ik schrijf meteen dahlia's op, geweldig idee)
Je moet de oorwurmen er natuurlijk in laten zitten, er zit vast pectine in hun schildjes....
mmmm, ik houd de boel het liefst zo 'vegetarisch' mogelijk al zou het kunnen dat ik ooit een gefrituurde sprinkhaan ga proberen. Daarvoor eerst nog maar een paar jaar moed verzamelen.
Gefrituurde sprinkhaan = lekker. Denk aan garnalen, die hebben nog wat extra poten en smaken ook goed. Een sprinkhaan is een soort gamba.
De levende meelwormen probeer ik over een paar jaar, volgens mijn Oudste Meidje waren die ook heel 'vet'...
Een reactie posten