Ik had een bakje 'Herman' gekregen voor mijn verjaardag en het even weggezet in de koelkast. Dat even werd 2½ week en gisteren zag ik het weer staan. 'Herman' is een soort gistprutje wat van een groter beslag wordt gehaald om te delen om er vriendschapscake mee te bakken en weer verder te delen. Dat delen vind ik niet zo'n probleem, wel het moeten opdringen aan anderen. Ik voel me er net zo bij als bij het doorsturen van een kettingbrief of elkaars blogs te prijzen. Niet omdat ik niet wil prijzen maar het voelt zo opdringerig de volgende ook te verplichten dat te doen. Vandaar dat ik daar heel laks in ben geworden. Ik probeer het eenvoudig te verdringen denk ik.Maar 'Herman' stond toch echt in de koelkast, rook niet vies, enkel naar gist en ik besloot deze dan maar niet te behandelen zoals moest maar er zelf een receptje bij te verzinnen. In het oorspronkelijke recept gingen ook heel wat melk en eieren en aangezien we die wel weer even genoeg genuttigd hadden met Pasen was het tijd voor een plantaardig alternatief.
Ik roerde in een grote kom 150 g zelfrijzend bakmeel met 100 g basterdsuiker, 30 g lijnzaad, 30 g zonnebloempitten, 20 g pompoenpitten en 2 dessertlepels kaneel door elkaar. (en mocht je geen 'Herman' hebben kan hier een zakje bakpoeder bij) Door 'Herman' roerde ik 100 ml zonnebloemolie. Dat weer bij het droge mengsel + ruim een half potje appelmoes (wat ook nodig op moest). Bak ca. 45 à 50 minuten op 170°C
5 opmerkingen:
... en toch vind ik het een rare naam!
ik vind Herman toch altijd een beetje vies, ik moet meteen denken aan de extra ingredienten die mensen er misschien ook ingegooid hebben
Ach, kan nooit erger zijn dan wat ze er in fabrieken indoen. Enne deze Herman is lekker en bijna op.
ja, wat daar (in de fabriek) allemaal uit van die onbestemde witte emmers komt met heel veel e-nummers dat is spooky,
jouw herman ziet er in ieder geval lekker uit :-)
Ik heb wel eens van Herman gehoord. Het klinkt alleen zo onhygiënisch zo'n deeg dat de wereld rondgaat...
Een reactie posten