maandag 21 november 2016

Hardlopen, Zevenheuvelen en 2e hands spikes

Twee jaar geleden begon zoonlief met atletiek en dat was een verademing na geschreeuw aan de zijlijn bij voetbal en de judoclub waar men dacht dat je kinderen toch vooral vol koek en snoep moet stoppen na de training (en vlak voor het avondeten).
Op de atletiekbaan werd echt getraind door allerlei groepen en er heerste een energieke sfeer. Ik kreeg er zelf ook zin van om te gaan sporten en omdat we even heel tijdelijk dezelfde maat hadden trok ik de schoenen van zoon aan en begon met hardlopen. Ondertussen zijn zijn voeten vijf schoenmaten gegroeid en traint hij er vier keer per week. Al na de eerste vijf maanden begon het wedstrijdseizoen bij de club zelf. Dat was een mooie gelegenheid om eens te kijken of dat ook iets voor hem zou zijn. Bovendien waren de regels niet zo streng en mochten de kinderen meedoen in willekeurige sportkleding. Die dag doken de ploegleiders van de competitie direct op de nieuwe kandidaat en moesten we beslissen of hij aan meer wedstrijden zou gaan deelnemen. Ik sprak af met zoonlief dat het mocht als we aan betaalbare spikes en een wedstrijdshirtje konden komen. En die vonden we snel op marktplaats. Een hele aardige jongen niet ver bij ons vandaan verkocht zoonlief zijn spikes voor €5,- en vond luisterend naar ons verhaal ook nog een oud shirtje van de juiste club. Die was cadeau en hij wenste zoon veel succes en plezier met alle komende wedstrijden.

Ondertussen sloot ik me ook aan bij een hardloopclubje na een paar maanden mezelf getraind te hebben, voorderde gestaag in snelheid, techniek en duurloop en begon mijn eigen wedstrijden te lopen. Afgelopen weekend liep ik de Zevenheuvelennacht, met 7km het kleine zusje van de Zevenheuvelenloop van 15km in hometown Nijmegen. Op een klein wandeldipje na om een pijntje in mijn heup te laten herstellen na liep ik niet te hard en niet te zacht en verbeterde mijn tijd van vorig jaar met 2½ minuut. 44.31, net geen 9,5km per uur. Dat had wellicht iets beter gekund maar stemde me trots en voldaan.
Dat is nog wel ruim 4000 plaatsen verwijderd van de nr 1 die de 7 km in 21.01 liep, ofwel in bijna 20km per uur. Ik zocht natuurlijk even op wie er gewonnen had. De naam van de winnaar kwam me vaag bekend voor en ineens viel het kwartje.
Mike Foppen was die aardige marktplaatsverkoper van de eerste spikes van mijn zoon. Eigenlijk wilde zoonlief ze weer doorverkopen maar nu houden we ze nog maar even ;-)

Geen opmerkingen: