lentelezen op het 'veldje'

Afgelopen week heb ik naast het bezigzijn met belastingaangifte en andere saaie dingen die de moeite niet waard waren om over te berichten zitten lezen. Terwijl zoon zich vermaakte met huttenbouw, voetbal, rivier-aanleg met de waterpomp en schommelen zat ik lekker in de lentezon met de laatste hoofdstukken van Groen, goener, groenst, een vermakelijk verslag van een jaar steeds duurzamer leven geschreven door de Canadese journaliste Vanessa Farquharson. Drie jaar geleden begon ze haar dagelijkse groene veranderingen te noteren in het blog: Green as a thistle (groen als een distel) en gaat daarin soms verder dan dat ik met mijn eigen groene gedoe ooit zal gaan. Over andere dingen verbaas ik me juist weer zeer omdat zij haar vooroordelen omver moet gooien waar ik ze nog nooit heb gehad maar het leest als een trein, zet je vaak aan het denken en moet je er net zo vaak om lachen. Aanrader voor iedereen die zijn/haar eigen duurzaamheid eens onder de loep wil nemen, al dan niet met een knipoog.
Ik had het boek gewoon uit de bieb en er dus geen extra papier aan verspild.

Vervolgens las ik op dezelfde plek, het leukste speeltuintje van Nijmegen en maar een paar straten verderop, het veldje, het boekenweekgeschenk van Kader Abdolah De Kraai. Wow, wat een prachtig taalgebruik en herbeleving van mijn eigen taal Nederlands krijgen we weer van deze geweldige schrijver. Ook hier kan het woord trein weer worden toegevoegd maar dan voor hoe het boek op gang komt door de taal. Als een ouderwetse trein zich in gang zet. En af en toe heb ik even pauze nodig op een 'stationnetje' om die taal en de optimistische droevenis te laten bezinken in mijn brein.

Ik denk ook vaak nog aan Vaslav van Arthur Japin, eigenlijk ook alweer zo'n boek wat geen extra aanbeveling behoefd. Dat is al één van de best verkochte en gelezen boeken van de laatste tijd maar ook wel heel erg mooi. En Vaslav hield dan misschien wel op met dansen en zorgde zijn 'dwaasheid' of geestesziekte zijn omgeving voor onbedoelde problemen, hij was wel vegetarisch, net als zijn schrijver. Waarschijnlijk met allebei hun eigen mooie redenen. Ik weet niet meer zo goed waar ik Vaslav heb gelezen. Veel in bed en onderweg in de trein voor het grootste deel.
Maar buiten lezen heeft toch wel mijn grote voorkeur, vooral met een lekker zonnetje.