In de film
Attenberg bekijkt hoofdpersoon Marina de mensen uit haar omgeving alsof ze nog steeds voor de televisie zit en een natuurdocumentaire van sir David Attenbourough aanschouwd. Vooral sexueel gedrag en familieverhoudingen worden hieraan onderworpen. Dit levert een vermakelijke film op zonder dat vermaak te dienen. De verschillende delen van de film worden aaneengeregen door dansfragmenten van Marina en haar vriendin Bella die sterk doen denken aan een watervogeldans (die ik weer ken uit de films van Attenbourough, ook bij mij zeer favoriet). Het verhaal speelt in een voornamelijk industriele omgeving waar Marina volwassen wordt d.m.v. de liefde en de dood. In het afscheid van haar vader laat de film je niet meevoeren in emotie maar wordt de bureaucratische situatie van Griekenland even aan de kaak gesteld met een klein fragment, de uitcheck in het ziekenhuis.
De film was Nederlands ondertiteld en wordt later dit jaar uitgebracht door
Eyefilm.
Zephyr verteld ook het verhaal van volwassen worden, afscheid nemen en losmaken. De elfjarige Zeyphir woont bij haar grootouders middenin de natuur die in al haar mooie en gruwelijke details getoond wordt. Het voedsel komt ervandaan evenals de verse melk van de koe van de buurvrouw die met de hand gemolken wordt en het kalf bij de moeder laat. Zeyphir wacht op haar moeder en als ze er eindelijk is wil die haar ook weer spoedig verlaten. Net als in
The Mourning Forest lijkt de natuur hier niet alleen het decor maar een personage die een deel van het verhaal verteld. Ze bepaald het ritme en de gebeurtenissen voor een groot deel. Een hele groene en tot nu toe de meest diervriendelijke film. Aanrader!
En dat was
Virgin Goat helaas niet, diervriendelijk, wat ik wel verwachtte. Jammer, wel mooi kijkje op het stoffige platteland van India, maar te traag (en dat vind ik niet snel) en geen aanrader.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten