woensdag 12 november 2014

Panda gezeefdrukt

Tijdens het rouwen om cavia Panda ben ik hem gaan tekenen. Zoon vroeg of ik een zeefdruk voor hem wou maken. Dat deed ik vanmorgen en werd er zowaar gelukkig van ;-)

dinsdag 4 november 2014

caviaverdriet

Het zijn droevige dagen. Gisteren is cavia Panda ingeslapen nadat hij een prik kreeg van de dierenarts. Na bijna drie weken op dwangvoer te hebben geleefd verloor ik de hoop dat hij ooit nog uit zich zelf zou gaan eten.
Een tweede gebitsoperatie binnen drie weken onder narcose zou hem misschien gered hebben maar de kans dat hij daarvan op zou knappen leek heel, heel klein.

Hij verloor zijn bewustzijn tegen mijn schouder aan. Zoon aaide hem zachtjes.
Zijn oogjes rolden voordat zijn spieren verslapten. Hij bleef nog minutenlang ademen.
Pas toen zijn hartje helemaal stil was legde de dierenarts hem terug in z'n doosje. Ze leek ook verdrietig maar stelde me gerust dat ik de goede beslissing had genomen en ze er helemaal achter stond. Deze praktijk werkt (nog) niet samen met proefdiervrij waar je je dode huisdier kan doneren aan de universiteit zodat ze geen proefdieren hoeven te gebruiken voor dierenartsen in opleiding. We namen daarom Panda mee naar huis om hem in de tuin te begraven en nog even naar hem te kunnen kijken.

's Avonds goot het tranen met tuiten. Wij en buiten.
Voor de zekerheid legde ik koelelementen om Panda heen.

Vanmorgen hebben we zijn graf gegraven en hem in een theedoek met schaapjes gevouwen. Weer tranen met tuiten. Maar buiten was het droog.

Panda was nog veel te jong om dood te gaan. Zo'n tweeënhalf jaar is hij geworden.
Zoon kreeg hem voor zijn negende verjaardag, ruim twee jaar geleden.
Eerst knuffelden we er een heleboel bij de kinderboerderij om zeker te weten dat er geen allergie was. Dat was niet het geval.
We wilden eigenlijk een cavia via de dierenbescherming nemen maar werden op slag verliefd op een jong beertje in de dierenwinkel.
Omdat we net in China geweest waren en zoon nog zwaar onder de indruk was van panda's werd dat de naam van ons nieuwe huisgenootje.

Cavia Panda.
Lief, klein, zwart met witte borsteltjes, de eerste nacht in een teiltje met zaagsel en als de wiedeweerga een hok gekocht via marktplaats.
Alles bij elkaar koste de aanschaf van cavia en alle benodigdheden nog geen €40,-. En cavia's kosten verder ook niet veel.
Zaagsel, hooi, brokjes en lekker veel groenvoer, bij voorkeur vers geplukte paardenbloemblaadjes of wortelloof.
Heel erg goed te doen, ook met een laag inkomen. Totdat een cavia ziek wordt.

Na een half jaar brak Panda voor het eerst een voortand en kon niet meer eten. Na mijn eerste schrik en angst dat hij zou sterven las ik van alles over caviatanden.
Meestal groeien ze gewoon weer aan. Ook bij Panda. In zijn tandeloze tijd raspte ik groenten voor hem en maakte een papje van brokjes.
Na een week of twee kon hij weer gewoon eten. Het gebeurde maanden later nog een keer en Panda herstelde op dezelfde manier.
Daarna ging alles ruim een jaar goed. Tot het begin van deze zomer.
Panda at niet, dronk niet en had gewoon zijn tandjes. Ik zette weer papjes en groentenschaafsels voor 'm neer. Dat bleef allemaal onaangeroerd. Omdat ik het erg druk had had hij misschien wel twee of drie dagen geen of nauwelijks voedsel binnen gekregen. Dat kan funest zijn voor een cavia. Cavia's moeten steeds eten. De darmpjes moeten constant in beweging zijn anders worden ze erg ziek en gaan ze dood.
Ik ging voor het eerst naar de dierenarts.

Waarschijnlijk had Panda doorgegroeide kiezen. Die kunnen wondjes en ontstekingen en een hoop pijn veroorzaken. Dat kan de rede zijn waarom een cavia stopt met eten.
Alleen onder narcose kan gekeken en behandeld worden. En Panda moest eerst wat aansterken met dwangvoeding via een spuitje om 'fit' genoeg te zijn voor de operatie.
Eerste consult en zakjes dwangvoeding kostten ons bijna €40, - en de narcose, operatie en medicijnen die volgden ca. €100,-. Panda kwam er goed uit maar kon nog niet zelf eten.
Drie weken later en ik de wanhoop nabij leek het erop of hij ineens weer wist hoe het moest. Panda at weer en gedroeg zich vrolijk.
Eigenlijk had ik mijn verjaardagsgeld opgespaard om Panda te kunnen laten castreren zodat we hem een vriendinnetje konden geven.
Cavia's horen namelijk niet solitair te leven. Daar worden ze eenzaam en ongelukkig van.

Dat is er niet meer van gekomen. Vanaf half oktober begon de gebits-ellende opnieuw.
Naast het verdriet heeft het houden van een cavia ook veel geld gekost.
Ik heb overal geïnformeerd maar op het moment is het nog niet mogelijk om deze soort te verzekeren. Honden, katten, konijnen en papegaaien wel.
De tweede operatie na afgelopen zomer, extra medicijnen (er was nog wat over), consulten, nacontroles en uiteindelijk het pijnloos laten inslapen kostte nog eens €140,-.
Bij elkaar dus €280,-. Daar kan een creatieve minima heel, heel veel voor doen.

Hopelijk komen er in de toekomst goede verzekeringsmogelijkheden voor het houden van cavia's. En het zal nog wel even duren voordat ik over Panda's verlies heen ben.
Maar wie weet ga ik dan in de toekomst nog eens overstag voor twee nieuwe huisgenootjes. Cavia's zijn namelijk heel erg leuk, lief, gezellig en …… vegetariërs.