maandag 15 december 2014

in de prijzen vallen

De GroenGedoe activiteiten concentreerden zich de afgelopen tijd voornamelijk thuis en op de sociale media twitter en facebook. En omdat ik daar ook vooral groen volg en commentaar lever reageerde ik op een treinkaartjesactie en een ASNprijsvraag 'dennenboomraden'.  En wonder boven wonder viel ik bij beide in de prijzen. Dus toog ik zaterdag met gewonnen treinkaartje naar Rotterdam om vriendin en The Future of Fashion is Now te zien en haalde 's ochtends eerst onze knettergroene EKO adoptiekerstboom op die na mooi te zijn in ons huis weer mooi terug de grond in mag.
Man en zoon zorgden voor het transport in de fietskar en trakteerden zichzelf meteen voor deze dienst op koffie en taart bij huiskamercafé Tati, op het moment ook afhaalpunt Nijmegen voor een adoptieboom. En zondag pakte ik de doos met kerstversiering uit die ik met het Sinterklaasfeest van m'n ouders kreeg. Restanten familiekerst van antiek t/m jaren zeventigmoois zaten erin en die hangen nu allemaal weer voor het eerst sinds lang hergebruikt te pronken.
Ik wens iedereen vast hele fijne feestdagen, hoop in 2015 weer wat meer tijd vrij te kunnen maken om te bloggen en ga vast op zoek naar de alerhipste geitenwollensokken om lekker aan te trekken bij m'n superverantwoorde kerstboom waarbij ik een heerlijk glas bio-gluwein ga nemen. Proost ;-)

woensdag 12 november 2014

Panda gezeefdrukt

Tijdens het rouwen om cavia Panda ben ik hem gaan tekenen. Zoon vroeg of ik een zeefdruk voor hem wou maken. Dat deed ik vanmorgen en werd er zowaar gelukkig van ;-)

dinsdag 4 november 2014

caviaverdriet

Het zijn droevige dagen. Gisteren is cavia Panda ingeslapen nadat hij een prik kreeg van de dierenarts. Na bijna drie weken op dwangvoer te hebben geleefd verloor ik de hoop dat hij ooit nog uit zich zelf zou gaan eten.
Een tweede gebitsoperatie binnen drie weken onder narcose zou hem misschien gered hebben maar de kans dat hij daarvan op zou knappen leek heel, heel klein.

Hij verloor zijn bewustzijn tegen mijn schouder aan. Zoon aaide hem zachtjes.
Zijn oogjes rolden voordat zijn spieren verslapten. Hij bleef nog minutenlang ademen.
Pas toen zijn hartje helemaal stil was legde de dierenarts hem terug in z'n doosje. Ze leek ook verdrietig maar stelde me gerust dat ik de goede beslissing had genomen en ze er helemaal achter stond. Deze praktijk werkt (nog) niet samen met proefdiervrij waar je je dode huisdier kan doneren aan de universiteit zodat ze geen proefdieren hoeven te gebruiken voor dierenartsen in opleiding. We namen daarom Panda mee naar huis om hem in de tuin te begraven en nog even naar hem te kunnen kijken.

's Avonds goot het tranen met tuiten. Wij en buiten.
Voor de zekerheid legde ik koelelementen om Panda heen.

Vanmorgen hebben we zijn graf gegraven en hem in een theedoek met schaapjes gevouwen. Weer tranen met tuiten. Maar buiten was het droog.

Panda was nog veel te jong om dood te gaan. Zo'n tweeënhalf jaar is hij geworden.
Zoon kreeg hem voor zijn negende verjaardag, ruim twee jaar geleden.
Eerst knuffelden we er een heleboel bij de kinderboerderij om zeker te weten dat er geen allergie was. Dat was niet het geval.
We wilden eigenlijk een cavia via de dierenbescherming nemen maar werden op slag verliefd op een jong beertje in de dierenwinkel.
Omdat we net in China geweest waren en zoon nog zwaar onder de indruk was van panda's werd dat de naam van ons nieuwe huisgenootje.

Cavia Panda.
Lief, klein, zwart met witte borsteltjes, de eerste nacht in een teiltje met zaagsel en als de wiedeweerga een hok gekocht via marktplaats.
Alles bij elkaar koste de aanschaf van cavia en alle benodigdheden nog geen €40,-. En cavia's kosten verder ook niet veel.
Zaagsel, hooi, brokjes en lekker veel groenvoer, bij voorkeur vers geplukte paardenbloemblaadjes of wortelloof.
Heel erg goed te doen, ook met een laag inkomen. Totdat een cavia ziek wordt.

Na een half jaar brak Panda voor het eerst een voortand en kon niet meer eten. Na mijn eerste schrik en angst dat hij zou sterven las ik van alles over caviatanden.
Meestal groeien ze gewoon weer aan. Ook bij Panda. In zijn tandeloze tijd raspte ik groenten voor hem en maakte een papje van brokjes.
Na een week of twee kon hij weer gewoon eten. Het gebeurde maanden later nog een keer en Panda herstelde op dezelfde manier.
Daarna ging alles ruim een jaar goed. Tot het begin van deze zomer.
Panda at niet, dronk niet en had gewoon zijn tandjes. Ik zette weer papjes en groentenschaafsels voor 'm neer. Dat bleef allemaal onaangeroerd. Omdat ik het erg druk had had hij misschien wel twee of drie dagen geen of nauwelijks voedsel binnen gekregen. Dat kan funest zijn voor een cavia. Cavia's moeten steeds eten. De darmpjes moeten constant in beweging zijn anders worden ze erg ziek en gaan ze dood.
Ik ging voor het eerst naar de dierenarts.

Waarschijnlijk had Panda doorgegroeide kiezen. Die kunnen wondjes en ontstekingen en een hoop pijn veroorzaken. Dat kan de rede zijn waarom een cavia stopt met eten.
Alleen onder narcose kan gekeken en behandeld worden. En Panda moest eerst wat aansterken met dwangvoeding via een spuitje om 'fit' genoeg te zijn voor de operatie.
Eerste consult en zakjes dwangvoeding kostten ons bijna €40, - en de narcose, operatie en medicijnen die volgden ca. €100,-. Panda kwam er goed uit maar kon nog niet zelf eten.
Drie weken later en ik de wanhoop nabij leek het erop of hij ineens weer wist hoe het moest. Panda at weer en gedroeg zich vrolijk.
Eigenlijk had ik mijn verjaardagsgeld opgespaard om Panda te kunnen laten castreren zodat we hem een vriendinnetje konden geven.
Cavia's horen namelijk niet solitair te leven. Daar worden ze eenzaam en ongelukkig van.

Dat is er niet meer van gekomen. Vanaf half oktober begon de gebits-ellende opnieuw.
Naast het verdriet heeft het houden van een cavia ook veel geld gekost.
Ik heb overal geïnformeerd maar op het moment is het nog niet mogelijk om deze soort te verzekeren. Honden, katten, konijnen en papegaaien wel.
De tweede operatie na afgelopen zomer, extra medicijnen (er was nog wat over), consulten, nacontroles en uiteindelijk het pijnloos laten inslapen kostte nog eens €140,-.
Bij elkaar dus €280,-. Daar kan een creatieve minima heel, heel veel voor doen.

Hopelijk komen er in de toekomst goede verzekeringsmogelijkheden voor het houden van cavia's. En het zal nog wel even duren voordat ik over Panda's verlies heen ben.
Maar wie weet ga ik dan in de toekomst nog eens overstag voor twee nieuwe huisgenootjes. Cavia's zijn namelijk heel erg leuk, lief, gezellig en …… vegetariërs.

dinsdag 17 juni 2014

Fungigirls 3, 4 en 5

Eerst 5, 17-06-2014:
Dan 4, 06-05-2014:
En 3, 25-0202014:
Volgende week is de laatste dat de werkplaats waar ik zeefdruk er nog is :(

dinsdag 20 mei 2014

plukwandelen en stadslandbouw

Plukwandelen heeft veel met plantenkennis en plukken versus niet-plukken te maken en weinig met wandelen. Eigenlijk beweeg je je traag voort door een berm barstensvol eetbaar groen waar je normaliter niet bij stil staat. Zaterdagochtend begon mijn dag ermee.
Deze plukwandeling met lunch was één van de activiteiten van de publieksdag Stadslandbouw die voor het tweede jaar georganiseerd werd door Eetbaar Nijmegen. Naast deze wandeling waren er ook fietstochten, open tuinen en workshops en een middagprogramma in 'Brebl', een nieuwe cultuur-coöperatie in één van de gebouwen van het voormalig Honigcomplex aan de Waal te Nijmegen.



Antoinette Dunnewind is specialist in eetbare planten en brengt die kennis over met veldworkshops. De plukwandelgroep bestond uit zo'n 15 a 16 vrouw en man en al na een meter of 20 konden we gaan leren wat te plukken en hoe dat proeft. In een kleine halve kilometer die we in ruim een een uur aflegden vonden we een verscheidenheid van zo'n 20 a 30 soorten eetbaar groen met smaken van zoet tot kruidig tot bitter tot pittig tot zurig tot zacht en alles wat je daartussen kunt proeven. Van dat alles plukten we een tas vol. Dat plukgoed werd gescheiden in bloemetjes en blaadjes gezeten in de zon die zich precies op tijd liet zien voor een picknick op een pasgemaaid boerenpad.
De bloemetjes werden samen met wat peper en zout een heerlijke bloemenboter en de blaadjes fijngesneden samen geroerd met voorbereide olie, knoflook, pijnboompitten en parmezaanse kaas tot een zalige pesto. Daarvan aten we rijkelijk belegde biologische boterhammen. En we proefden de paardenbloem- en lijsterbesgelei die Antoinette had meegenomen. Er was nog een hele berg onverwerkte blaadjes en bloemetje over die we terug hadden kunnen geven aan de natuur maar ook nog erg geschikt leken (en bleken!) voor een pastagerecht dezelfde avond thuis. In de groep plukwandelaars bleken nog meer geïnteresseerden voor het middagprogramma van de dag van de Stadslandbouw en we fietsten gezamenlijk naar de voormalige Honigfabriek waar presentaties waren van allerlei projecten die Nijmegen naar meer laten smaken.

Tijdens de opening pitchden daktuiniers, wijn & liquor makers, denkers en doeners die zich bezig houden met de waarde van voedsel, educatie, zelfvoorzienend leven, buurtbewoners betrekken bij het kweken van biologische groenten, alles weten over hoe je bijen houdt en hoe je reïntegratie bevorderd met groene arbeid in een minuut over wat ze die middag langer zouden vertellen. Daarbij nam ik een biologisch sapje en een stuk heerlijke chocoladetaart als toetje van de pluklunch. Dat verzachtte meteen de mededeling dat de wachtlijsten voor moestuinen in en rond Nijmegen steeds langer worden. Dat is goed nieuws voor de inhaalslag van de trend in de Randstad waar moestuinieren 'hot' is maar slecht nieuws voor mij omdat dat een betaalbare tuin op redelijke afstand van mijn huis niet dichterbij brengt. Ik denk dat ik dan toch maar het dak op ga zodra onze nieuwe schuur er komt. Ik deed vast wat inspiratie bij de stand van BraakliggendeDaken.nl

Vervolgens luisterde ik naar het verhaal van Marcha Buuron, initiatiefneemster van stichting Brem. Bij Brem kunnen mensen met een grote afstand op de arbeidsmarkt reïntegreren. Ze leren er d.m.v. het kweken van groente en fruit in De Kas Lent (weer) functioneren in een groep en aan een arbeidsritme. Het idee van onmisbaar te zijn wordt hier heel letterlijk zichtbaar. Als je niet komt werken gaan je planten dood en is er geen voedsel. Uit onderzoeken is gebleken dat 'groene' arbeid rustbevorderend werkt en dat mensen zich er gezonder door voelen. In enkele gevallen schijnt er zelfs minder medicatie te hoeven worden gebruikt om beter te kunnen functioneren. Brem is dit voorjaar van start gegaan en denkt in een paar jaar zonder subsidies te kunnen draaien.
Buiten scheen de zon, ik scharrelde nog wat rond tussen de gebouwen van de Honig, een ware broedplaats van culturele en culinaire initiatieven en bedrijfjes. De grote voorraadbakken van Honig ingrediënten waren voor de gelegenheid buiten gezet, met aarde gevuld en werden aangeboden aan bewoners in de buurt om er in te komen tuinieren. De verleiding van een cappuccino van Blommers Coffee Roasters kon ik niet weerstaan en die smaakte uitstekend. Het terras zat vooral vol studenten die ook de dag van de Stadslandbouw bezochten. We raakten in gesprek en ze verbaasden zich zo dat er nog zo weinig milieu-studenten-initiatieven in Nijmegen waren. Er werd geopperd er wellicht zelf mee te starten. En dat het dan een 'sexy' boodschap zou moeten dragen wat het laatste restje geitenwollesokkenimago weg zou nemen.

Volgend jaar staat er weer een publieksdag Stadslandbouw op de agenda. De informatie hierover is te vinden op de website EetbaarNijmegen.nl.

Op n1.nl staat de ingedikte versie van dit verslag.

dinsdag 6 mei 2014

wandelgangen en bijen






Met een pauze van een jaar pikte we de Maarten_van_Rossem_route weer op en wandelden zus, zoon en ik in twee dagen zo'n 30km van Hoornerveen naar Zwolle en van Zwolle naar Windesheim. We overnachten in een gezellige maar gehorige B&B-kamer in het centrum en naast het studentenuitgaansstraatje van Zwolle. De onrustige nacht aldaar werd weer goedgemaakt door al het groen om ons heen en een koffiestop in het duurzame Doepark Nooterhof. Dat is een groene oase in de stad Zwolle waar ze veelal biologische streekproducten serveren en omdat het vakantie was waren er ook kinderactiviteiten. Die dag konden er mammoetbotten 'opgegraven' worden uit zandbakken waarvan er één als 'trofee' meegenomen mocht worden. En omdat het tien voor vier was en de activiteit tot vier uur duurde mochten er twee trofeeën voor zoon en één voor zus mee. De botten komen uit de collectie van het failliete Ecodrome waar nog één beheerder werkt in dienst van de gemeente. De waardevolle stukken zijn verdeeld over alle natuurhistorische musea van Nederland. De grote aantallen mammoetbotten hoorden daar niet bij en worden nu beschikbaar gesteld voor vakantie-opgravingen en kinderfeestjes en dat kunnen er nog vele, vele, vele zijn volgens de beheerder.
Terug door het 'earthship' gebouwd van flessen, autobanden, leem en allerhande andere gebruikte materialen fotografeerde zus nog even de kapstokjes met mozaïek. Daar hebben we geen gebruik van gemaakt want het was behoorlijk fris. Nog even een blik geworpen in bijhorend winkeltje leverde mij ook nog een 'trofee' op in de vorm van een zakje papaverzaad gewonnen in de tuin. Omdat ik geen losgeld meer had kreeg ik het cadeau.
Ik ben direct aan het zaaien geslagen in de voortuin.

Een paar dagen later kwam ik deze Bzz-halte tegen. Aandacht voor bijen.
Zonder bijen komen we zonder voedsel te zitten. Het gaat slecht met de bijen.
Lees daar hier meer over en teken de petitie om ze te redden.

dinsdag 8 april 2014

bloesem

De 'sneeuw' is vroeg dit jaar. Voorgaande jaren lag het witte hoogtepunt rond half april.

donderdag 3 april 2014

lokale economie

Afgelopen week was er veel te doen om de opening van de grote kledingwinkel Primark op Plein44. Het winkelend publiek mocht in de rij via dranghekken naar binnen en er waren wethouders bij om deze bijdrage aan de Nijmeegse economie en werkgelegenheid te vieren. Het stond er bol van zowel lokale als landelijke pers en en de sociale media lieten zich flink horen. Positief en negatief. De kleding van Primark is namelijk heel erg goedkoop en dat roept heel veel vragen op over werkomstandigheden, mensenrechten, lonen en milieuzaken.

Bijna een jaar geleden stortte een bedrijvencomplex in waarin vele kledingfabrieken gehuisvest waren in Bangladesh. Daar kwam zoveel aandacht van de media voor dat het even leek of er met spoed maatregelen genomen gingen worden om de erbarmelijke en ongezonde werk-omstandigheden te verbeteren. Dat duurt nog even want economische belangen lijken belangrijker en bedrijfsleven en politiek hebben dezelfde belangen.

Het is waarschijnlijk als gemeente niet mogelijk om een bedrijf als Primark waarvoor diezelfde arbeiders tijdens het ongeval aan het werk waren te weigeren om zich te vestigen. Zelfs niet als je als gemeente eigenlijk de officiële status van Fairtrade Gemeente wilt verwerven. Of kan dat wel? De wethouders die bij de opening aanwezig waren vonden dat het bedrijf verantwoordelijk is voor waar en onder welke omstandigheden ze hun waar laten maken.
Of de consument neemt verantwoording. Die consument(e) is veelal erg jong. Zelfs basisschoolkinderen maken er een 'excursie' van om 'de kroon' op Plein44 te gaan bezoeken. Oudere tieners en minima zijn ook superblij met 'veul voor weinig'. De groeiende economie van Nijmegen blijft waarschijnlijk dan ook zeer beperkt bij Primark en andere kledingzaken hebben het nakijken.

Er bestaan ook alternatieven. Je kunt je kleding het tweede leven gunnen en het ruilen. Alles wat je niet meer staat, te klein of te groot is geworden of waar je doodeenvoudig op uitgekeken bent kan de 'nieuwe' aanwinst voor een ander zijn. Zo'n kledingruil kun je zelf organiseren of je gaat naar een kledingruilparty of avond. Die worden de laatste jaren overal in het land georganiseerd en lokaal kan je terecht bij koffie en eetgelegenheid Tati in Nijmegen Oost. Naast heerlijke sappen, lunch, taarten en tegenwoordig ook een avondkaart is er ook Vintage te koop en daaruit vloeide het idee om eens per seizoen een kledingruilavond te houden. Je brengt je hele, schone kledingstukken er van te voren naar toe, krijgt daarvoor een stempel per stuk en mag als je het kan vinden weer evenzoveel kledingstukken of accessoires meenemen. Tijdens het passen door neem je een lekker drankje en geef je je mederuilsters advies. Tati eigenaresse Janine Kuiper blijft deze ruilavonden vier keer per jaar organiseren naast allemaal andere leuke activiteiten zoals o.a. concerten en breibijeenkomsten.

Ieder z'n meug maar deze 'lokale economie' is weliswaar niet zo grootschalig maar wel charmant.
En met een beetje geluk ook 'veul voor weinig' maar dan zonder zwarte keerzijde.

zaterdag 29 maart 2014

zapp your planet.........

Zapp Your Planet is een themaweek op tv voor de jeugd over milieuproblematiek. Dit jaar gaat het over plasticsoup en daar wordt aandacht aan besteed in het Jeugdjournaal en Klokhuis.
En er is een 'battle' tussen vier presentatoren die strijden om een een werkreis te mogen maken naar Hawaii waar tegenwoordig ook hele eilanden van plastic in de zee drijven. Die presentatoren worden ieder bijgestaan in de laatste ronde door een koppel kinderen die dan ook meegaan op reis. Daarvoor was er de mogelijkheid om je aan te melden via de website van ZAPP maar de programmamakers trokken ook door het land op zoek naar geschikte kinderen. Ze waren enkele weken geleden zomaar (echt, ik heb geen connecties) op bezoek in de klas van zoonlief en pikte hem eruit nadat ze z'n antwoorden op hun vragen lazen. Hij werd geïnterviewd en gefilmd en wij gebeld wat voor een jongen hij is en wie zijn vriend is die hij had opgegeven als maatje.
We mailden en belden nog wat heen en weer en de jongens werden uitgenodigd voor de castingdag vandaag in een scoutinghut bij Soest. Ook wij ouders mochten een heel klein zegje doen en nu is het afwachten tot eind van de week of ze mogen deelnemen aan de 'show' en misschien zelfs op reis naar Hawaii.
Er mag dan ook één ouder mee. (En ik hoop natuurlijk heel erg dat dat de 'groenste' ouder is van de vier ;-)) 

Dat wordt een lange week ondanks de drukte waarvoor ik mijn blogpauze inlaste maar nu toch even moest doorbreken. Duimen jullie met me mee?

vrijdag 14 maart 2014

pauze-stand


Afgelopen maanden kwamen er legio onderwerpen langs waarover ik in hier had willen berichten.
Opmerkingen, mijmeringen, kritiek, recepten, persoonlijke ontboezingen, 'groene' dilemma's, politieke boosheid, crisistips, recalcitrante ideeën, recycle-ideeën, tekeningen, foto's, etc, etc.
Ze waren er allemaal maar ik deed er weinig mee. Ik kom tijd en energie tekort om het allemaal bij te houden. En dat boeit natuurlijk voor geen meter.
Dat is ook duidelijk te merken aan de hoeveelheid reacties de afgelopen tijd.
Daarom beperkt ik me voorlopig hier tot af en toe een blog en nodig u/je/jullie uit GroenGedoe op facebook leuk te vinden, waar ik deel wat inspireert of aandacht verdient en/of @groengedoe te volgen op twitter waar het een stuk makkelijker is actief te blijven communiceren.

dinsdag 25 februari 2014

zwartebonenkroketten

Soms heeft een vegetariër heel veel zin in een kroket. Zoon en ik althans en dan doet man mee want hij is de man van de frituurpan (2 a 3x per jaar ;-)). Dan kopen we kant en klare vegetarische diepvrieskroketten en maken we er ovenfrietjes bij want die zijn veel lekkerder dan uit de frituur. Die kant en klare kroketten zijn best lekker maar ook een beetje saai en laten er nou recepten voor kroketten in de Dikke Vegetarier staan. Ik hield me bijna aan het recept. Alleen het ei liet ik weg en ik gebruikte, lekker makkelijk op zaterdagavond, een blikje voorgekookte zwarte bonen ipv zelf gewelde en gekookte. Verder heb je nodig: een fijngesnipperde (rode) ui, gemalen koriander en/of komijn, peper zout en desgewenst wat gemalen rode of cayennepeper voor meer pit. Pureer dit alles tot een mengsel wat makkelijk te vormen is met je handen roer er anders wat fijn maismeel (polentameel) door. Dat maismeel gebruik je ook om de kroketten doorheen te rollen voor een knapperig korstje. Ik maakte er 6 kroketten van die man 2,5 minuten frituurde op 175℃ (bij 3 minuten is de kans te groot dat ze ontploffen). We vonden ze erg lekker maar zoon vond niet dat ze naar kroketten smaakten.

dinsdag 18 februari 2014

dikke vegetariër

"Het lijkt wel een bijbel" zei man terwijl hij mijn nieuwe aanwinst, gewonnen bij Laurie, vorige week op de tafel zag liggen. En hoewel het meer een uitgebreide basiscursus koken is kan ik daar wel mee inkomen. De Dikke Vegetariër is een boek met toepasselijke omvang en een waar genot om te bekijken en lezen. Ik zie en lees tussen de regels en plaatjes, in dit geval enkel instructietekeningen, meestal meer als het recepten of gebruiksaanwijzingen betreft en ik zie dan ook keukens voor me waar de handelingen plaatsvinden en de koks in diepe concentratie werken of hun diepe gedachten delen met aandachtig luisterende keukengenoten. Wat een inspiratie.
Helaas heb ik nog geen tijd kunnen vinden één der instructies in praktijk te brengen. Wordt dus vervolgd.........

dinsdag 4 februari 2014

saunasoep

Afgelopen weekend kreeg ik van zus mijn verjaardagscadeau van vorig jaar; een dagje sauna. Een fijner cadeau had ik me niet kunnen wensen, lekker relaxen met als extraatje een paar uur zonder pijn in mijn rechterpols. Met een mooie aanbieding werd het sauna Velp gelegen in een statige villa naast het station. Het ruikt er een beetje zoet-chemisch ipv lekker kruidig maar daar let alleen een (groene) kniesoor op. In een niet al te hete Finse sauna werden we getrakteerd op een klankschaalmeditatie en de trillingen zorgen ervoor dat je sneller gaat zweten en je afvalstoffen kwijtraakt. Heerlijk!
Jammer dat je vervolgens een hoeveelheid afvalstoffen binnenkrijgt in het bijhorende restaurant waar je U tegen zegt. Ik ga niet zo heel erg vaak naar een sauna maar heb me al vaker verbaasd over de menukaarten van bijhorende horeca maar deze keer was het wel heel erg bar.
Voor veganisten is er helemaal niets te eten en vegetariërs moeten het doen met één enkel 'vegetarisch' hoofdgerecht; gefrituurde kaasschnitsels met waarschijnlijk wiskeysaus uit een potje! Daarbij frites, gebakken (gefrituurde!) aardappeltjes (enigzins lekker), warme sperziebonen (lekker maar vers?) en salade van zilveruitjes, mais en augurkjes uit blik/pot over een laagje verse ijsbergsla overgoten met een suikerzoete dressing.
En dat snackbarmenu kost maar liefst €15,-.
De rest van de gerechten op de kaart bestonden voornamelijk uit vis en vlees van het kaliber gamba's en ossehaaspuntjes en er stond zelfs een gerecht met kikkerbilletjes op. Normaal gesproken een restaurant om te vermijden/boycotten daar ik de doelgroep niet ben.
Desondanks bedachten we relaxed en voldaan op de terugweg dat onze favoriete sauna de 'Groene Sauna' zou moeten zijn. Wat ons betreft een gat in de markt want wij denken dat onze doelgroep groot genoeg is.

In de 'Groene Sauna' wordt de elektriciteit natuurlijk geleverd door zonne-energie en waterkracht en het water hergebruikt voor de bijhorende moestuin waarin de ingrediënten staan voor de heerlijke, pure en gezonde gerechten die geserveerd worden in de bijhorende dier- en mensvriendelijke eetgelegenheid.
De kaart bestaat uit rawfood en bereidingsmethodes die de gezondheid niet schaden en voor degene die iets warms willen eten bijvoorbeeld deze heerlijke maaltijdsoep:

Soep van zoete en hartige aardappels, prei, koriander en een vleugje kokos

Bak een flinke prei in ringen in een pan met dikke bodem in een scheutje olijfolie. Voeg daar blokjes bij van twee grote zoete en twee grote hartige aardappels en bak een paar minuten door. Vervolgens wat gehakte santen (kokoscremeblok),1 liter kruidenbouillon, peper en wat gedroogde dragon erbij. Laat ca. 15 minuten zacht koken en pureer met de staafmixer. Hak een halve bos verse koriander fijn en roer door de soep. Dien op met een lekker biologisch zaden en pitten-broodje met bijvoorbeeld plakjes avocado of gegrilde aubergine. Laat de knoflook in dit geval achterwege i.v.m. het de te kwijtraken afvalstoffen. Eet je dit thuis gebruik dan gerust een beetje knoflook bij de aubergine ;-)


zondag 26 januari 2014

paddenstoelen op het strand


Waalstrand bij de Bisonbaai, Ooijpolder.