Ergens heb ik gelezen dat het Chinese woord 动物 (dòngwù) wat 'dier' betekent letterlijk te vertalen is als 'ding op pootjes'. In allerhande andere oorspronkelijke talen betekent het woord dier 'bezield wezen' of in ieder geval 'wezen', geen 'ding' dus. Misschien klopt het niet want ik heb geen verstand van Chinees maar mocht het wel kloppen dan verklaart het misschien enigszins de kijk op en omgang met dieren in China. Want alles met pootjes of poten wordt er opgegeten op de tafel na. Alles met vinnen ook trouwens. Op welke markt je ook komt overal zitten, liggen en spartelen dieren om je heen te wachten om zo vers mogelijk opgegeten te kunnen worden. Dat is natuurlijk niet erger dan de behandeling van dieren in de bio-industrie maar wel heel confronterend. Zoon vond vooral de padden en kikkers in kleine teiltjes erg zielig en toen ik een verkoper met levende kikker en schaar zag heb ik zoon maar even heel snel meegenomen naar een andere hoek van die markt want dat leek me te traumatisch voor een Nederlands kind van (nog net) 8. Natuurlijk is het wel prima om te weten waar je eten vandaan komt dus bleven we bij de minder wrede methodes kijken en zagen een levende vis gewogen worden om daarna meteen met een flinke mep op de grond gedood te worden. Heftig maar erger vond ik toch hoe die vissen met teveel in kleine aquaria constant naar lucht happend voor hun dood doorbrengen. Ik ben dan ook in China mijn overtuiging trouw gebleven en heb er vegetarisch gegeten. Dat viel nog niet altijd mee vanwege de taal maar op een enkele keer na dat ik toch een verloren stukje vlees en een garnaal in mijn eten aantrof is dat gelukt en goed bevallen want Chinees eten is heel erg lekker. De meeste gerechten bevatten verse basis ingrediënten die steeds weer anders gecombineerd worden. Ik heb nog nooit zoveel aubergines gegeten als daar en steeds smaakte het weer anders. Heerlijk. Maar hoe maak je een Chinees duidelijk dat je geen vlees wilt eten? Ik had toen helaas nog niet de blog Hoe-een-vegetarier-china-overleeft gelezen. Via Twitter kreeg ik de fonetische tip #woe-o-tsji-su wat 'ik ben vegetariër' of 'ik eet alleen groente' betekent. Ik had het flink geoefend maar bij de eerste test snapte men toch echt niet wat ik zei. Het bleek dat die 'woe' niet klinkt als woe maar een soort keelklank alsof je een hete aardappel in de keel hebt. Gewoon praten als een kakker dus en toen ik dat door had kon ik me aardig redden vooral als een restaurant de moeite had genomen een fotomenu te maken. Na een poosje verloren we ook al onze schroom en wezen gewoon aan op andere tafels wat we graag wilden eten omdat er vaak alleen maar menu's in het chinees waren. Af en toe mochten we dan zelfs wat proeven en hebben we ons het woord 谢谢(xièxiè), 'dank u', eigen gemaakt.Ter inspiratie wat heerlijke hoopvolle vega- en groentefoto's:
wordt vervolgt.....
2 opmerkingen:
fascinerend!
ja heerlijk al dat Chinese ge-eet! wij hebben het ook als erg bijzonder ervaren! Ik kan me voorstellen dat het als vegetarier erg lastig kan zijn. Maar wij hebben wel ook een keer gegeten bij zo'n vegetarisch restaurant. Erg lekker en ook erg apart dat sommige dingen er juist als vlees uitzagen! We hebben ook een dagje een kookworkshop gedaan wat erg leuk was. En ja die markten!!!! Ongelofelijk he! De honden en vissenkoppen aan haakjes vlogen je om de oren..... tja...
Leuk om weer dankzij jouw foto's terug te denken aan toen.
Een reactie posten