vrijdag 9 augustus 2013

crisisperikelen en zomeractiviteiten

Deze week, en ook vorige weken, zag ik voornamelijk vacatures, vacatures, vacatures. We zijn na een jaar superzuinig te hebben geleefd nu toch echt door ons spaargeld heen en inkomsten van enig belang bleven uit dus deden we een aanvraag naar het laatste redmiddel, een verdienste in dit land, de bijstand. Die krijg je niet zomaar, daar moet hard voor gewerkt worden. In iedere gemeente zal het wel weer anders gaan maar hier betekent dat een 'testperiode' met vastgestelde inspanningsactiviteiten. Man en ik moeten beide 4x per week solliciteren, onze cv's op zoveel mogelijk vacaturesites zetten, ons inschrijven bij minstens 5 uitzendbureaus, workshops volgen van het kaliber CV maken, competenties, sociale media, netwerken en arbeidsmarkt en bij al die workshops zitten intensieve opdrachten en nog een paar zaken die me nu even ontschoten zijn. Misschien leidt dit alles wel tot een baan denk ik hoopvol, maar als ik de informatie uit de workshop arbeidsmarkt mag geloven gaan het aantal banen alleen nog maar dalen en is er enkel het gebied export enige groei te verwachten en ik geloof niet dat ik daar verstand van heb. Na 4 weken worden we wel of niet 'goedgekeurd' en dan mogen we de tweede testronde in bij de financiële afdeling. Tenminste dit hoorde ik van een mede-aanvrager die werkervaring aan de andere kant had. De omstandigheid van deze 'arbeidscrisis' is dat we gezamenlijk met veel leuke en interessante mensen in hetzelfde schuitje zitten en dat daardoor het deelnemen aan de workshops (die ik eigenlijk al zo'n 2 à 3 keer eerder heb gedaan bij UWV en denktank voor werkzoekende vormgevers en kunstenaars) absoluut niet vervelend en soms zelfs inspirerend te noemen zijn. Onze mede-aanvragers hebben de meest uiteenlopende beroepen, zijn stuk voor stuk getalenteerd en zitten ondanks dat zonder werk of in ieder geval zonder inkomsten. En dat verzacht de boel een beetje. We staan niet alleen. Eigenlijk zou er een hele grote herverdeling van banen en werkzaamheden moeten komen zodat niemand nog een burnout hoeft te krijgen van teveel werk of werkdruk terwijl de ander niet mee mag doen. Allemaal wat minder uren, allemaal een beetje minder loon waar het kan en mochten de workaholics hun ei dan nog niet kwijt zijn hebben die ook mooi tijd over om bijvoorbeeld als vrijwilliger onkruid te wieden in een schooltuin waar je dan meteen weer ontspannen van wordt. (Ach ja jongens, als ik het voor het zeggen had.....)

En dat deden we dus tussendoor, schoffelen in de schooltuin. En oogsten. Zoonlief's tuintje leverde ons de eerste oogst veel sla, goudsbloemen en een ui en we namen kruiden en wat stengels rabarber mee. Dat laatste mocht eigenlijk niet, na een bepaalde datum mag die niet meer geoogst vanwege herstel van de plant, maar leverde een heerlijke verjaardagstaart op voor zoon's 10e verjaardag. Dus tussen de crisisactiviteiten door vierden we feest, gingen af en toe zwemmen, maakten we fietstochtjes en speelden we met de opblaaskano en aten we af en toe een ijsje om het leven leuk te houden. En nog een keer schoffelen en oogsten. Dit keer kwamen we thuis met sla, ruim een kilo uien, wat kruiden en mochten we een grote gele courgette meenemen. Die staat nu te veranderen in soep en morgen picknicken we met uientaart.
De zomervakantie is bijna voorbij. Voor het milieu is onze crisis zo slecht nog niet ;-)




1 opmerking:

merula zei

oef vervelend te lezen dat hele werkeloos gedoe.... Over deprimerend nog maar niet te spreken. Succes met positief blijven hierin en iets geschikts te vinden.
Fijn dat jullie zo kunnen genieten van al het fijne groen om jullie heen. Leuke foto die met zonder hoofd en gele bloemen! Ook nog gefeliciteerd met zoon.
Nog thanx voor je reactie mbt de stenen kwestie. Niet veel later kreeg ik alsnog een mailtje en is de link veranderd. Mail in junk terecht gekomen en sorry enzo :)
Eind goed al goed.