sint

Enige tijd voor we naar Turkije gingen kwam zoon thuis met de mededeling dat Sinterklaas niet bestaat. Dat was even schrikken maar we hebben hem uitgelegd dat het een soort (toneel)spel is van de grote mensen en kinderen voor de kleine kinderen om ze blij te maken met feest en cadeautjes. We besloten het geheim van St. Nicolaas verder in Demre, Turkije te onderzoeken want daar staat de kerk waar hij bisschop was en hij is daar gestorven. We vonden het bezoek aan die kerk alleen een beetje tegenvallen, het zag er zwart van de toeristen, de tombe met de botten van St. Nicolaas was ingeslagen en leeggeroofd en rondom de plek stikte het van de agressieve souvenirsverkopers. Het geheim van 'onze' Sinterklaas was daar voor ons dus niet te vinden en sinds we weer terug zijn in de winter en op het Sinterklaasjournaal het wel en wee van de babypiet en de verdwenen sleutels volgen is het 'niet-bestaan' van de Sint geen item meer. We zijn dan ook op zoek gegaan naar sleutels die niet op onze deuren pasten en met één ervan als 'ruilobject' in zoons schoen waren de Zwarte Pieten hartstikke blij. Sint moet het dit jaar zonder de hulp van een nieuwingeweide doen want die is nog even teruggevallen op zijn oude geloof. Kan ik er ook nog even aan wennen. Toen zoons mededeling kwam had ik namelijk net een prachtige tweedehands playmobieldraak voor hem gekocht via marktplaats en dat was Sint het jaar daarvoor niet gelukt omdat er telkens teveel voor geboden werd. Nu kan de goedheiligman nog een keer met de eer strijken.
En ik hoop dat we dit jaar verrast worden met een eerlijke en duurzame chocoladeletter. Geweldig dat dat de standaard wordt vanaf 2012. Ik geloof in iedere geval in de Groene Sint.