een (bijna) autoloos sinterklaasweekend

Eigenlijk zouden we zaterdag pakjesavond vieren maar vanwege het verjaardagsfeestje van een vriendje van zoon, en ook de zoon van vrienden van ons verplaatsen we dat naar zondagmiddag. Omdat het feestje in Arnhem was, zoon het nu nog niet erg vind als we erbij zijn, wat extra hulp welkom was en wij geen auto meer hebben sinds afgelopen zomer gingen we met de trein. Die ochtend was het nog prachtig wit met een zonnetje, de vetbolletjes van de dag ervoor waren opgehangen en de gedachte aan langdurig wachten en zitten in de bus door Arnhem was niet zo aantrekkelijk. We zijn gaan lopen vanaf het station door Sonsbeekpark en hoewel het net weer flink begon te sneeuwen en geen zon meer te bekennen was het er heel erg mooi en vonden we er de bevroren natuurwonderen onder de waterval die doen denken aan wat je kan zien in buitenlandse druipsteengrotten.

Na zo'n drie kwartier wandelen begon het feestje waar eerst na de taart door negen jongens een flink sneeuwballengevecht werd gehouden voor we lopend naar de bowlingbaan gingen. Ik zou hier zelf niet zo snel voor kiezen maar de jongens vonden het helemaal te gek en zoon die nog niet eerder een bowlingbal had vastgehouden won met 100 punten en grote voorsprong en hij genoot hier zichtbaar van. Alle jongens na het spel en frietjes weer ingepakt begonnen ogenblikkelijk een nieuw sneeuwgevecht want de sneeuw bleef maar vallen. We werden naar het station gebracht waar we ondanks alle uitgevallen intercitytreinen gelukkig de stoptrein naar huis konden nemen. Nog een fietstocht(je) door een inmiddels sneeuwstorm(pje) later lag zoon natuurlijk veel te laat in bed maar viel bijna meteen gelukzalig in slaap met de woorden: "wat was ik goed hè mama!" Vol goede moed op naar de zondag weer met de trein. Alle cadeautjes pasten in twee tassen en zoon had er geen weet van wat erin zat.
We vierden Sinterklaas met mijn ouders, zus, man van zus en wij drieën en al een paar jaar de regel voor iedereen 1! cadeautje van rond de 5 Euro. Zo ben je tenminste niet de hele avond of middag bezig, blijft er aandacht voor elk pakje en gedicht en moet je van te voren even je best doen om iets leuks te scoren voor niet al teveel geld. We moesten natuurlijk ook terug gisteravond en werden naar huis gebracht met de auto door mijn vader die de gladheid trotseerde. In nog geen half uur waren we thuis. Met de bus en de trein en lopend van station naar huis over glibberige straten hadden we daar waarschijnlijk 1 à 1,5 uur over gedaan. Een frustratie waar je maar mee moet leven als niet autobezitter. Maar nu zit ik hier lekker met mijn nieuwe warme sloffen te typen, ga zo aan de Tony Chocolonely letter beginnen en vanavond de nieuwe kruidenthee proberen bij een natuurfilm op dvd. Dank u wel Sinterklaas.